Rekonstrukcja zespołu brodawki i otoczki sutkowej

Niestety zdarza się, iż mastektomia obejmuje odjęcie całej piersi. Wtedy wkracza specjalista chirurg plastyczny, który dokonuje nie tylko rekonstrukcji kształtu piersi, ale również rekonstruuje brodawkę i otoczkę sutkową. Dopiero wtedy uważa się, iż został dokonana pełna rekonstrukcja, bo przecież chodzi o to, aby nowe, zdrowe piersi swym wyglądem, były jak najbardziej zbliżone do naturalnych.

Dotychczas najczęstszą metodą, aby brodawka i otoczka sutkowa była widoczna, była metoda tatuażu. Tą procedurę nie dość, że należało powtarzać co kilka lat, to jeszcze efekt dość znacznie odbiegał od naturalnego. Obecnie możliwa jest rekonstrukcja brodawki oraz otoczki i to kilkoma metodami.

Metody rekonstrukcji brodawki i otoczki sutkowej

Jedną z najczęściej wykorzystywanych metod, jest wypreparowanie skóry pacjentki. Oczywiście sposób ten nadal wykorzystuje technikę tatuażu, który jest niezbędny, aby nadać odpowiedni kolor, właściwy dla brodawek i otoczek sutkowych. Celem takiej operacji jest przede wszystkim uzyskanie wystającej części brodawki, aby jak najbardziej upodobnić piersi do naturalnych.

Przed wykonaniem operacji chirurg oznacza na odbudowanej piersi miejsce, w którym utworzy nową otoczkę sutkową. Dodatkowo wyznacza przyszłą wielkość brodawki. Od zaznaczonego okręgu brodawki odrysowuje chorągiewkowy płat skóry. Właśnie z niego utworzona zostanie wystająca brodawka. W trakcie zabiegu lekarz odpowiednio preparuje ten płat i zszywa w ten sposób, aby uzyskać kształt naturalnej brodawki. Jak już wspomniano, sama otoczka sutkowa koloryzowana jest za pomocą odpowiedniego tatuażu.

Są dwie drogi odnośnie tatuowania. Niektórzy specjaliści czekają z tatuażem, aż pierś po rekonstrukcji brodawki się zagoi, a niektórzy wykonują tatuowanie już w trakcie pierwszego zabiegu. Tatuowanie, inaczej koloryzacja wykonywana jest nową udoskonaloną metodą, czyli tak zwaną techniką długotrwałej pigmentacji. W przeciwieństwie do popularnego tatuażu, pigment wprowadzany jest głęboko w naskórek. Ta metoda pozwala na to, aby kolor utrzymał się znacznie dłużej i nie było potrzeby częstego powtarzania zabiegu. Po zabiegu lekarz zakłada pacjentce specjalny opatrunek.

Inną metodą jest użycie wszczepu silikonowego w miejscu, gdzie ma być wystająca brodawka. Następnie chirurg dokonuje koloryzacji otoczki sutkowej poprzez wytatuowanie jej. Na koniec odtwarza brodawkę, poprzez wprowadzenie w środki okręgów wszczepów silikonowych. Ostatnim etapem jest zszycie cięć oraz nałożenie specjalnego tłustego opatrunku. Należy zaznaczyć, iż pomimo wyglądu łudząco podobnego do naturalnego efektu, brodawka wykonana przez chirurga, nie będzie reagowała na bodźce dotykowe jak naturalna. Ale tak naprawdę jest to jedyna niedoskonałość tego zabiegu.

Jest to typowo estetyczna operacja, w związku z tym należy dokonać dokładnego wywiadu przed doborem lekarza, aby mieć pewność, że efekt końcowy będzie w pełni zadowalający. Chodzi tu przede wszystkim o symetryczność zespołów brodawka-otoczka. Obie powyższe metody dotyczą przypadku, gdy amputacji poddano obie piersi.

W przypadku, gdy pacjentce odjęto tylko jedną pierś, chirurg może zdecydować się na odtworzenie zespołu brodawka – otoczka, wykorzystując część tego zespołu ze zdrowej piersi. W trakcie zabiegu lekarz pobiera część brodawki i otoczki i przeszczepia na odtwarzaną pierś. W efekcie oba zespoły nie różnią się od siebie ani fakturą, ani kolorem a czucie jest zachowane. Jedynym minusem tej metody jest to, że po operacji oba zespoły są o połowę mniejsze od oryginalnych.

Pierwsze dni po operacji i zalecenia:

• Może wystąpić opuchlizna, obrzęk.
• Może pojawić się ból, na który należy stosować leki przeciwbólowe zgodnie ze wskazaniami lekarza.
• Nie wolno moczyć i wycierać ran.
• Nie wolno wykonywać gwałtownych ruchów ręką, po stronie której operowana była pierś.

Ewentualne komplikacje po zabiegu, to:

1. Infekcje
2. Asymetria brodawek wynikająca z umiejętności chirurga lub przesunięcia silikonowego wszczepu
3. Odrzucenie silikonowego wszczepu
4. Wodniaki
5. Krwiaki
6. Blizny

Należy podkreślić, iż aby móc poddać się zabiegowi, pacjent musi być w pełni zdrowy. Jednym z głównych etapów przygotowania do zabiegu są między innymi specjalistyczne badania laboratoryjne, potwierdzające ten fakt.