Pleśniawki u dorosłych występują nieco rzadziej niż u dzieci, co wiąże się m.in. z ukształtowaniem układu odpornościowego. Pleśniawki to niewielkie nadżerki w jamie ustnej, rozwijające się pod wpływem infekcji grzybiczej, do której rozwoju zwykle przyczyniają się grzyby z rodziny Candida.1
Pleśniawki na języku niekiedy wymiennie określa się jako afty. Warto jednak wiedzieć, że obie zmiany mają nie tylko odmienne podłoże (rozwojowi aft sprzyja wiele czynników o różnej etiologii, pleśniawki zaś zawsze są wynikiem infekcji grzybiczej), ale przede wszystkim różnią się wyglądem.1 Afty to nadżerki wypełnione żółtawym płynem i otoczone zapalną, czerwoną obwódką.2
Pleśniawki na języku oraz w innych obszarach jamy śluzowej wyglądają tak samo. Mają dość specyficzne cechy i występują również często na policzkach. Pleśniawki mają tendencję do łączenia się w jedną grupę, tworząc większą zmianę.1 Wygląd samej pleśniawki jest bardzo charakterystyczny. Na nadżerce pojawia się biały nalot, który może przypominać zsiadłe mleko czy twaróg.1 Niekiedy pleśniawki u dzieci mogą mieć tendencję do nawracania, co dotyczy przede wszystkim niemowląt. Jest to wynikiem nie tylko niskiej odporności maluchów, ale także może sugerować obecność czynników takich jak np. cukrzyca.3
Pleśniawki powstają w przebiegu kandydozy jamy ustnej. Schorzenie to może mieć kilka postaci i nie zawsze występują nadżerki z białym nalotem. W niektórych przypadkach pojawić się mogą np. zmiany z rumieniem.4 Przyczyny wpływające na grzybicze zapalenie gardła, i tym samym ryzyko wystąpienia pleśniawek, to4:
Dodatkowo grzybicy mogą sprzyjać choroby ogólnoustrojowe, takie jak np. cukrzyca.5
Domowe sposoby na pleśniawki opierają się m.in. na dbaniu o odpowiednią higienę jamy ustnej. Jej zaburzenie prowadzi do sytuacji, w których na śluzówce gromadzą się patogeny, co skutkuje różnymi nadżerkami, w tym pleśniawkami. Dlatego szczególnie w przypadku najmłodszych należy pamiętać o regularnym czyszczeniu jamy ustnej.6 Jedną z metod leczenia pleśniawek jest również pędzlowanie jamy ustnej przy użyciu odpowiednich środków antyseptycznych. Można zakupić je w aptece. W przypadku pleśniawek zalecana jest także konsultacja ze specjalistą i w razie konieczności – przyjmowanie leków przeciwgrzybiczych.6
W leczeniu pleśniawek najczęściej stosuje się leki o działaniu miejscowym, takie jak np. Chlorchinaldin VP. Preparat bazuje na chlorchinadolu – substancji o właściwościach przeciwgrzybiczych, przeciwpierwotniakowych i przeciwbakteryjnych. Dzięki temu polecany jest do stosowania miejscowego m.in. przy pleśniawkach.7
Chlorchinaldol należy przyjmować zgodnie z zaleceniami producenta, czyli spożywać tabletkę co 1–2 godziny w ciągu doby. Tabletki przeznaczone są do ssania i w ciągu dnia można ich spożyć maksymalnie 10.
Bibliografia:
